In 2006 schreef ik het volgende over Brat Pitt en Angelina Jolie, een stuk minder rooskleurig dan we voortdurend in de pers lazen, maar dit jaar bleek inderdaad dat het stel wat problemen ondervindt. Maar zoals ik toen ook al schreef, het gaat lang duren, de invloed van Saturnus, die mensen bindt door controle en verantwoordelijkheden…:

Iedereen had medelijden met Jennifer Aniston, toen Brad Pitt haar verliet voor de onweerstaanbare Angelina Jolie. Maar is Pitt eigenlijk wel gelukkig geworden van zijn radicale liefdesswitch? Of is hij diegene die te betreuren valt, nu hij zijn leven moet inpassen bij de beeldschone maar gecompliceerde Jolie? Allereerst valt op dat hun relatie gebaseerd is op controle, in plaats van liefde en vertrouwen. Soulmates zijn het in elk geval niet, behalve dan op het witte doek. Er is wel wat seksuele aantrekkingskracht, maar dat is stukken minder dan we er van de buitenkant aan af zien. En als die afneemt, (dat kan al heel snel zijn) dan blijven de twee veel te lang voortmodderen, hopende dat de romantiek uit het begin weer terug komt. Brad zal zich regelmatig afvragen waarom het niet gewoon een spannende affaire had kunnen blijven. Het feit dat het koppel in de publieke belangstelling staat heeft ze sneller in een serieuze relatie geduwd dan goed voor ze is. Jolie heeft duidelijk de overhand. Haar absolute heerszucht wordt de vrijheidslievende Brad teveel, hoe zeer hij in het begin ook zijn best doet haar te pleasen. Toch is het moeilijk voor hem om zich los te breken. Op termijn is het Jolie die radicaal zijn hart breekt. Had hij dan niet beter bij Jennifer Anniston kunnen blijven? Nee, want ook Jennifer is niet zijn soulmate. Seksueel had hij het beter naar zijn zin met Jennifer en ook intellectueel waren ze echt voor elkaar geschapen. Maar de optelsom van hete seks en goede gesprekken is nog geen ware liefde. Al bij het begin van zijn huwelijk met Jennifer stond in de sterren geschreven dat Brad haar hart zou breken, gewoon omdat ze ‘het’ niet was.